Yağmurlu günlerde puslu camlara yazdım hep. Annem kızardı camlara iz bırakıyorum diye. Oysa ben hiç aldırmazdım. Afacan çocuk haylazlığında yaramazlıklarımı hep yaptım. Camdaki şekli beğenmeyince kolumun tersiyle silerdim. Sildikten sonra artık şekil yapılamaz olduğunu hep unuttum. Ben parmaklarım üşürken aklıma getirememiştim yokluğu. Kaybettiğimin değerini sonradan anladım. Çocukluğun umursamazlığıyla “Boş ver!” dedim kendime ve hemencecik unuttum. Ama şimdi unutamıyorum! Yüreğime hep iz bırakmış çizdiklerim. Annem haklıymış… Ne yaparsam yapayım camda iz kalıyormuş…
Yunus Emre KOÇAK
27.03.2009
Yunus Emre KOÇAK
27.03.2009
Yorumlar
Yorum Gönder