İnancı An'lamak

Bugün sizlerle hayatı anlamak, anlayamamak ya da nasıl algıladığımızla ilgili sohbet etmek istiyorum. Bildiklerim, düşündüklerim hatta yoğunlaştıklarım geleceğe attığım tohumlardan başka bir şey değildir. Her sene kendime bir şeyler eklemekle ilgili bir hedefim olduğundan dolayı böyle bir cümleyi sarfediyorum.

Evet, sosyal bir ortamda sohbet edilen konuya herkes farklı yaklaşabildiği, bazılarının meseleye aynı pencereden bakabildiğine şahit olmuşsunuzdur. Böylesi sohbetlerde konuşan kişilerin hangi duygularda olduğunu keşfetmeye çalışırım. Bildiğim bir şey var ki; bizleri duyguların yönettiğidir. Konuşmacı olan kim olursa olsun duygusuna bakarım. Daha sonra sunduğu fikrin, yaklaşımın hangi duyguyu uyandırdığına bakarım. Biraz böyle meraklı bir kişiliğiniz varsa eğlenceli bir oyundur. Evet, devam edelim. Buradan sonrasında da bir sıçrama yapıp konuşmacıyı tanıyorsam inancının nasıl olduğunu gözlemlerim. İşte burada işler biraz karmaşıklaşır. Konuşmacının genel olarak yaşadığı duygu ile inancı örtüşmeye başlar. Özellikle deprem afetinin yaşadıktan sonra insanların tepkilerini gözlemlemeye başladım. Otoriteye, otoritelere isyan edenler, ne olursa olsun kabulcüler, 'beni hiç etkilemedi' diyip her yaşadığı saniyeyi gözlerini fal taşı gibi açıp anlatanlar, anında suçlayacak birilerini bulmaya çalışanlar, mantıklı açıklamalar-çıkarsamalar yapmaya çalışanlar, geçmişe öfke krizi sunanlar, geleceği düşünmek dahi istemeyenler, sanki daha betirini yaşamış gibi yaşanılanı küçümseyenler vb. Duygular herkesi ele verir. Bana göre duygular ruhun şahdamarıdır. Duyguları reddetmeye çalışmanın ne kadar tehlikeli ve hayati bir durum olduğu ortadadır. Duyguların zamanında yaşanmıyor oluşu, biriktirilişi, hor görülüşü ya da eksik yaşanması bir ruhumuzda bir kaç şeyin zamanını durdurmak demektir. An'ı yaşamak için bu birikmişlerin, yaşanmamışlıkların azalabildiği kadar azalması gerekmektedir. Yaşamaya başlamak için yaşanmasına müsaade etmek gerekir diye düşünüyorum. İnancın yargılanmasının bireyin hangi tarih skalasında olduğunu görmemek anlamına gelebilir. Başka bir yazıda görüşmek üzere...