Ülkede pek yaygın olan, hatta kahvehane köşelerinde dahi günün her daim problemi olan "Kitap okumuyoruz!" sorunsalı, her gün zihnimizi meşgul etmekte, problemin çözümünü de bulmayıp bir sonraki güne konuşuruz diye bıraktığımız bir mevzu olarak hayatımızda yerini almaktadır. Şimdi diyeceksiniz ki her yerde bu kadar görünür hale gelmiş bir problem neden çözüme kavuşmaz? Evvela her sorun konuşulduğunda çözüme kavuşacak diye bir kaide yok. Konuşmanın ekseriyeti sızlanma, şikayet etme, konuşmak için konuşma, bilmişlik taslama, imaj için yapılıyorsa oradan çözüm çıkması pek mümkün değil. E tabi gerçekten bu problemi üzerine almamak, gelişim ve değişim ihtiyacı hissetmemek de çözüme götürmez. Genelde de çözüm belirli bir zümreye atılır ve gelişim ve değişim süreci öylece kalakalır. "Bir öğretmen okuma sevgisini aşılamıyorsa, rol model olmuyorsa... Değil mi canım!!!" O kadar benzer saçmalıklar ki... Evvela kitap okuma taklidî bir davranış olmamalı. Kitap okuyanlar bilir; bir kişiye kitap tavsiye ettiğinizde karşı tarafın beğenip okuması pek nadirdir. Kitap okumak, tahkikî bir davranış olmalıdır. Okunan kitaplar kişiye özel, kişinin dimağına keyf verecek, olduğu noktadan ileriye taşıyacak seviyede olmalıdır. Okunan kitap mutlaka tahlil ve tahkik edildiğinde edebî ve ilmî bir tat bırakmalıdır. Her yiğidin yoğurt yiyişi farklıdır. Bu kadar kişiye has bir mevzunun sulandırılması olaya ciddî bakılmadığının göstergesidir. Öğrenci velilerinin birçoğu çocuğunun kitap okuma alışkanlığı kazanamadığından şikayetçidir. Ancak "Siz ayda kaç kitap okursunuz?" sorusu sorulsa cevap genelde fırsatın olmadığı, babadan görmediklerini falan söyler hatta bazıları "Bunun çocuğun problemiyle ne alakası var!" kaçış-sitemini kullanır. Kitap okumak birilerinin zorlamasıyla ya da zoraki örnek alınmasıyla oluşmaz. En güzel kitap okuyan bir ailede gelişir. Ve orada kimse kimse "Neden kitap okumuyorsun?" demez. Aksine her şey kendiliğinden gelişir. Siz kitapları sevin, çocuğunuz da sevsin.
Yorumlar
Yorum Gönder