
Gecenin üç buçuğunda uyku tutmadı. Veya ben uykuyu tutmadım. Penceremden yansıyan aksime bakıyorum. Yağmur damlaları penceremi ağlatıyor. Gözyaşları birer birer kayıyor. Gecenin yıldızları renksiz. Bu akşam elem var gökyüzünde. Belki kötü bir şey oldu. Sokak lambaları da ağlıyor. Yıldızları düşürüyorlar yere. Yerde birikmiş cansız yatıyor yıldızlar. Bir kalırıma yaslanmış, yığılmışlar. Penceremden dünya karanlık. Güneşin vakt-i zamanı gelmeyecekmiş gibi. Deniz bile kıpırtısız, kulak kesilmiş. O da siyahlara bürünmüş. Memleketimde siyah hayır için giyilmez pek. Penceremdeki aksim uzaklaşıyor benden. Yavaş yavaş… O karanlık dünyanın içine giriyor. Son kez dönüp bakıyor bana. Gülümsüyorum içimden hiç gelmese de. Ve gitti… İçimden bir “ben”i daha kaybettim.
26-12-2009
Yunus Emre KOÇAK
26-12-2009
Yunus Emre KOÇAK
Yorumlar
Yorum Gönder