Merhabalar, temasını ne zaman belirlediğimi bilmediğim bir konuyu yazmak istedim. Biraz anlamamak ve fantaziye kaçan düşüncelerle popülizm arasında bağ kurmaya çalışacağım. Umarım keyifle okursunuz.
Çok çok önceleri zihnimde dolanan bir cümle vardı; anlamlandırılmayan şeyler fantaziye kaçar. Fantazilerin popüler hale gelmesi çok kolaydır. Anlam, kendi içinde bir ağırlık taşır. O yüzden en korktuğum cümleler özün özü cümlelerdir. Öz cümleleri kurabilmek için üzerinde yetkinleşmek gerekir. Yetkinleşmek, sorumluluğu da beraberinde taşır. Bilge olarak gördüğümüz kişilerdeki olgunluğu söz ve davranış arasındaki tutarlılığı sağlar. Bu tutarlılık sorumluluktan gelir. Bilgenin bir şeyi anlamlandırması için üzerinde yoğunlaşması ve zamandan, mekandan bağımsız bir performans ortaya koyması gerekir. Bilmem ne kültüründe yetişmiş birinin dünya üzerinde geçerliliği yüksek eserler çıkarması bu sayededir. Klasik saydığımız eserlerin bütün kültürlerde karşılık bulması, yaşamının ağır ve karşılık bulmasındandır. Öz cümleler kurmak, indirgenmiş cümleler kurmaya benzemez. Öz cümlenin konunun etrafında birkaç kez dolanmış olması yani konuyu kuantum fiziği gibi birçok boyutta incelemesi gerekir. Şiirin birkaç kelime ile bu kadar anlam depolaması belki bu sayede olmuş olabilir. Yere basan duygulardan beslenmesi, insanoğlunun atasını hatırlatması gibi bir şeydir. Konular üzerinde hakimiyeti olmayan kişiler indirgediği cümleleri basitlik babına oturtmaya çalışır. İndirgeme eğilimi derinleşilemediğinin habercisidir. Birçok bilim hakkında kahvehane söylemlerinin türetilmesi, bilim adamlarının bir şey bilmiyor edasıyla horgörülmesi bundan sebeptir. Psikoloji biliminin magazinselleştirilmesi, anlamını kaybetmesi, insan ruhu hakkında mekanik bir sistemden bahseder gibi gösterilmesi örnek gösterilebilir. Ki bu çok tehlikelidir. Bilimin doğasına aykırı, bilimin uzamını kısıtlayan bir şeydir. Bazı isimlerin kendilerini sanki halkın anlayacağı dili kullanıyormuş edasıyla indirgenmiş cümlelerle takipçi ağı kurması hiç de etik değildir. Buradan bakıldığında anlaşılan şey, saha çalışanıyım diyen kişinin derinleşmediği ve kendi sorunlarını çözme konusunda çok iyi bir firari olduğudur. Kendisiyle karşılaşmamış bir terapist, derinleşmekte zorlanır. Popüler bir kült ortaya koymaya çalışır ve alanı biraz kazanç uğruna heba eder. Ki örneklerini gözünü sevdiğim ülkemde çok rahat görebiliyorum. Akademisyenler arasında bir görüş vardır; alanla ilgili başvuru kitabı yazabilmişseniz artık hoca olmuşsunuzdur. Bu hoca dediğimiz bilim adamları bir kitabı yazabilmek için 2-3 senelerini harcarlar. Şimdi kitap fuarlarında görüyoruz ki senede 3-4! kitap yazabilen kişiler var. Halkta aşırı bir karşılık buluyor. İnsan psikolojisi üzerine kürler verebilme, reçeteler yazabilme yetkinliğini! nerden buluyorlar merak ediyorum. Özellikle çocuk yetiştirme konusunda bilgi veren birçok kitapta bunu görebiliyoruz. Şu saatte yatmalı, şu saatlerde yemeli falan falan... Bu tarz kitapları okuyanlar sanki çocuk yetiştirmenin amentüsünü bulmuş gibi bir kitaba bakıp bir çocuğa bakıyorlar. Bu rol eksikliğinden, rol zayıflığından kaynaklanan bir durum olabilir. İndirgenmiş bilgiler, hap bilgiler, popülerliği yakalamış bilgiler hava durumunu değiştirirken iklime etki etmez. Çocuğun iklimi anne babası, anne baba arasındaki ilişkidir. Ebeveynlik rolünde gelişmek için çocuğu değiştirmeye çalışmak, çocukla ebeveyn arasındaki ilişki bağlarını germekten başka bir işe yaramaz. Ebevenylikteki kaygının bireyleri popüler bilgilere çok çabuk ulaştırdığını görüyoruz. İşin ilginç tarafı bu amentü kabul edilen temelsiz bilgileri alanda yetişmiş saha çalışanları değiştiremiyor. Bireyin bu bilgilere nasıl ve hangi duygudan sebep bağlandığını bulmak belki bir kapı açabilir. Ancak net olan şu ki, yanlış öğrenilmiş bilgileri doğrusu ile değiştirmek önyargı kırmak kadar zor bir şey.
Hoşaçakalın.
Yorumlar
Yorum Gönder