Kesret

Anahtar bir kelime arıyorum, kimseyi kırmadan, hiçbir şey dökmeden anlatsın anlatacaklarımı. Keşke bu kadar kolay olabilse anlatabilmek. Şu yaşımda en çok zorlandığım şey; anlatabilmek. Herkesin ilk aklına gelebilecek iki neden sayabilirim; anlatmayı becerememek ya da karşıda oluşabilecek direnç. Sözleri etkili kullanma becerisini sanırım üniversite yıllarında bir raya oturtmuştum. Samsunun bana bu konuda elverişli bir ortam sağladığını söyleyebilirim. Ancak ilk çalıştığım ve şimdilerde çalıştığım şehirde bu beceriyi kullanmakta zorlanıyorum. Evet ikinci nedene bağlanıyoruz burada; direnç. Direncin oluşmasının nedenleri üzerinde çok düşündüm diyebilirim. Bulduklarım arasında kendi sistemime kastadebilecek şeyler bile çıktı. Ama artık problemin kaynağı olarak kendimi görmüyorum. Bu haksızlığı bir defa yapınca direncin aşılamadığını gördüm çünkü. Yaşadığım şehirde herkes her şeyi bilir, herkesin her şey hakkında mutlaka bir fikri vardır. Bu sizin uzmanlaşmaya başladığınız mesleki bir kon...

Obsesyonun nasıl oluştuğuyla ilgili çok mantıklı sebepler vardır ancak "başarılı çocuk" saplantısının mutluluktan çok üzüntü getirdiği muhakkak. Dikkatin, odaklanmanın bir sanrılı vardır ki o da; dikkat edilen şeyin dışı da başka bir şeye odaklanmaya izin vermemesidir. Mesleki hayatımın içinde çok fazla anne babanın bu saplantıya kurtarıcı gibi sarıldığını gördüm. Hatta bazı çocukların böyle anne babaya sahip olduğunu düşündüm. Tedirginlik, huzursuzluk, tatmin olamama, yetmeyecek hissi... Her bir çocuğun semptomu oran olarak, karışım olarak değişebiliyor. Ama sonuç olarak değişmeyen hep bir bir şey var; başarılı olayım derken, kendi hayatını yaşamayı unutmak. Anne babaların kaygılı yapısının en doğru kararı veremeyeceği nörolojik olarak çok basit bir gerçek. Ama bünün bilinmesine rağmen kaygılı anne babanın en doğru karar veren ebeveyn olması kültünün yerleşmiş olması ironidir. Evet, her ironinin ispatladığı gibi insan, irrasyonel bir varlıktır. Başarılı çocuk olabilmek için...