Düşünce artığı onca zaman, kızarak, öfkelenerek, suçlu arayarak, rahatlayıp varlık sahasında üstün insan nâraları atarak gençliği hebâ etmişim. Doğrudur. Istenilen aşksa, putlar yaratıp bunca yıl, mazide silik kadın silüetleriyle çıkmaz sokaklarda kısılıp kalmanın mânâ aleminde -hayra ulaştırmayacaksa- pek bir anlamı yok. İstediğimiz her şeyi kimden istediğimiz, hatamız apaçık ortada. Üzgünüm. Kendime dürüst olmadığım, bazen de olamadığımın pişmanlığıyla zayıflığı ellerime alarak sunuyorum işte. Kabul buyurursa kudretinden kuvvetlendirir. Rabb'in karşısında zayıfım. Bilinen gerçeği avuçlarında hissediyorum. Bilmekle, varlıkla birlikte sarhoş olup bilmemek arasında çok fark varmış. Yaşamak, bilmektsen bir kez daha üstün oldu. Değişmem gerekiyor. Ama nerden nasıl başlayacağım konusunda yine yalnızlık çekiyorum. Hani diyorum bazen, anlatsam derdimi anlayan olur mu? Şimdiye kadar da pek çıkmadı işin açığı, korkuyorum artık. Elzem bir durum ki, anlayan yok. Kapana kısılmış yalnızlığımda...
balık karnında yaşar âşık. derdi kendi nefsinden belâdır.