Kesret

Yar melalimi sormazmış... Hoş, bu da hoş... Ne olursa olsun bundan sonrasına "Eyvallah!" deyip geçeceğiz biz de. Hani başında demiştik ya, ne zaman zikretsek o kelimeyi başımız "bela"ya girdi. Bizdeki hesap yanlış. İstersen aşk ile belayı... Lakin bıraktık düşünmeyi. Düşünmek çekiyor tuzağa zira. İsyana bile götürür insanı. Mantık ne kadar iyi geliyorsa mânâdan da uzaklaştığımız aşikar. Aslına bakılırsa, haznemize uygun od yakılmış ve gerisin geri bakıldığında da imtihanı veremediğimiz ayan olmuştur. Ne utanç vesilesi... Sevmesini öğrendik mi yoksa gittikçe uzaklaştık mı beli değil. Onu da mı zaman gösterir bilinmez. Lakin bir şey ortada ki gün geçtikçe sevmelere bir hal oluyor. "Eskiden böyle değildi." der olduk yaşlılar gibi. Oysa çok da zaman geçmedi ki. Bilmediğimiz ne çok şey var. Ve de öğrenmeye gayret etmeyen nefsimiz. İlmi öğrenmek için uğraşmıyor sanki futbol maçında dakikalara oynuyor gibi zamanı boş geçirmeye dair ne varsa onla meşgul oluyoruz....

Mazinin insanı ne kadar da edepliymiş. Eşeledikçe geçmişi hatırıma geliyor. Şimdilerde "moda" olan bir adetten bahsedeceğim: bir mekana girilirken kadına öncelik verilmeli. Anormal bir şey yok gibi görünüyor değil mi? Oysa ki ne kadar çok geleneklerimizi unuttuğumuz kanıtı. Eskiden kadınlar edepten kocalarının önünden yürümez, arkasından gelirdi. Hani hep derler; "Her başarılı erkeğin ardında mutlaka bir kadın vardır" diye. Galiba, düşündükçe sebebinin bu olduğu farz edilebilir. Bizim kadınlarımıza kim neden demişse bu iş sizi küçültüyor diye, kadınlarımız da başkaldırmışlar. Geleneğin çürümesinin sebebi, biraz daha kadınların iş hayatına atılmaları için başkaldırmalarının sağlanması. Bu nasıl da bu kadar büyüyor, abartıyorsun diyebilirsiniz. Lakin büyük değişimlerin hepsi küçük adımlarla başlar hep. Elbet de bütün sebebinin bu olduğu söylenemez. Şimdilerde evlenme çağında olan güruh bunalımda. "Evlenme çağı" diye bir çağ ortadan kalktı mesela. Bunun yeri...