Bir huylanışın hüznüyle bölünde gecelerim. Uykusuzluk tuttu elimden, saatin bilinmezliklerine götürdü. Dakikaları akıp gitsin diye bekledim ama gözlerime inen ağrıdan da yoruldum. Bir hayalet süzüldü odaya. Çekti kopardı beni gerçeklerin dünyasından. Uykuyla uyanıklık arasına, o tarifi edilmeyen sarhoşluğun içine bıraktı. Elimde, dilimde derman yokken avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum ama nafile. Bu tembelliğin, uyuşukluğun bedeli nedir bilmem. Bildiğim ve istediğim şey gerçeğe ulaşmak arzusu... Ayağa kalkmak istiyorum ama bir şey omuzlarıma çöküyor. Anlaşılan bana bu girdaptan çıkış yok diyorum kendi kendime.
balık karnında yaşar âşık. derdi kendi nefsinden belâdır.